Carbon Footprint Center (CFC) należący do Uniwersytety Heliopolis zostało uznane jako główny element zielonej gospodarki egipskiej (UNEP, 2012).
Egipt stoi na rozdrożu, rozpoczynając nową erę, a głównymi wyzwaniami według Global Competitiveness Report
2015 (WEF, 2015) są „zielona gospodarka”, „rozwój człowieka” i „innowacja”. Jednak ilość ziemi przeznaczonej na certyfikowane rolnictwo ekologiczne stanowi zaledwie 1% całkowitej powierzchni rolnej, choć w ostatnich latach obserwuje się tendecję wzrostową.
Niniejsze badanie stwierdza, że przynajmniej w przypadku pięciu badanych upraw strategicznych (ryż, kukurydza, ziemniaki oraz pszenica i bawełna) produkcja upraw w oparciu o konwencjonalny system rolniczy, który reprezentuje zwykłą działalność, byłaby ekonomicznie bardziej kosztowna. Dla Egiptu jako gospodarki prawdziwe koszty są istotne,
odzwierciedlając niedobór zasobów naturalnych, takich jak ziemia, woda i żyzna gleba. W przypadku długoterminowej wizji strategicznej metody rolnictwa ekologicznego są lepiej przygotowane do dostarczania zrównoważonych i opłacalnych systemów produkcji żywności. W systemach rolnictwa ekologicznego wzrost plonów rocznie (przy zmniejszeniu nakładów wynikających z poprawy jakości gleby) stopniowo obniży koszt produkcji na tonę.
Jednak w konwencjonalnym systemie rolniczym nakłady muszą być zwiększane z czasem, aby utrzymać tę samą wydajność. Spowoduje to wyższy koszt produkcji na tonę. Ogólnie rzecz biorąc, rolnicy ekologiczni cieszą się lepszymi cenami za swoje produkty i gwarantowanym rynkiem zbytu. Ponadto metody produkcji ekologicznej są lepsze dla zdrowia rolników ze względu na unikanie stosowania chemikaliów i tworzą więcej możliwości zatrudnienia (FAO, 2015).
Obecnie rząd Egiptu ma strategiczną ambicję odzyskania 1,5 miliona hektarów na pustyni, co stanowi szansę na zrównoważone rolnictwo w kierunku egipskiej zielonej gospodarki. Dla przyszłości rolnictwa w Egipcie kluczowe będzie uwzględnienie kosztów szkód zewnętrznych w kalkulacjach kosztów każdego rolnika, tj. pozwolenie zanieczyszczającym płacić. Niekoniecznie wymaga to radykalnego wyboru między stosowaniem rolnictwa konwencjonalnego lub ekologicznego, ale raczej wspiera przejście na bardziej zrównoważone praktyki. Istnieje kilka strategii internalizacji kosztów zewnętrznych, takich jak wprowadzenie podatku środowiskowego, który ma na celu skorygowanie nieefektywnego wyniku rynkowego. Jednym z kolejnych kroków powinno być przeanalizowanie, która metodologia internalizacji będzie najlepszą strategią dla egipskiego społeczeństwa, aby zapobiec dalszym szkodom dla środowiska spowodowanym przez rolnictwo i umożliwić zrównoważoną i wydajną produkcję żywności w Egipcie. Obecnie, poprzez wysokie dotacje energetyczne i brak ogólnych cen wody, niezrównoważone praktyki są wspierane, a rynek jest zniekształcony, ponieważ nie ma sprawiedliwego podziału prawdziwych kosztów występujących w produkcji rolnej. Ostatecznie koszty ponosi środowisko i przyszłe pokolenia, które są podstawą gospodarki Egiptu.
Specjaliści zalecają przeprowadzenie dalszych badań porównawczych dla innych upraw w Egipcie, w tym bardziej szczegółowych i bezpośrednich pomiarów związanych z kluczowymi czynnikami kosztowymi, zwłaszcza śladem wodnym i węglowym. Da to lepszą perspektywę wyzwań rolniczych w Egipcie i potencjalnych korzyści z systemów produkcji rolnictwa ekologicznego. Niemniej jednak istnieją pewne czynniki kosztowe wynikające z badania FAO zaczerpnięte z doświadczeń innych krajów, które należy przezwyciężyć i dostosować, aby uzyskać dokładniejsze wyniki w kontekście rolnictwa Egiptu.
